Daar zijn we dan.. het laatste deel van onze rondreis is aangebroken. Dit deel van IJsland is misschien wel de meest bezochte kant met veel bezienswaardigheden, we gaan dit deel aan als echt Chinese toeristen, veel zien in weinig dagen.
Oh en voor degene die zilveren sierraden dragen vergeet ze niet af te doen tijdens het douchen, anders verkleuren ze, het water thermisch word verwarmd, dat is ook te ruiken als je staat de douchen ruik je een zwavelgeur of beter gezegd rotte eieren, een niet zo'n hele aangename sensatie als je staat te douchen.
Dag 17 - Snorkelen in ijskoud water
Gisteren zijn we aangekomen in Hòtel Ìsland Comfort, gelegen in Kópavogur, een plaatsje onder Reykjavik. Er liggen drie grotere steden onder elkaar, nou ja eigenlijk lopen ze in elkaar over. Na het ontbijt gaan we richting Nationaal park Þingvellir waar we het unieke snorkelavontuur gaan beleven. Dit is de enige plek ter wereld waar je tussen tektonische platen kunt snorkelen of duiken, als je tenminste flink je portemonnee trekt en je het niet erg vind om in water van 2 graden te snorkelen. Voor ons overigens de eerste keer snorkelen ooit, dus dit leek ons een prima plek om dat voor het eerst te doen en niet in warm water met allemaal mooie vissen zoals ieder ander mens. Als we aankomen op de plek van bestemming Silfra is er amper plek om te parkeren, we lopen naar de afgesproken locatie en zijn duidelijk niet de enige. Er zijn meerdere aanbieders die dit doen en ze staan ook allemaal naast elkaar, er staat een file van snorkelaars te wachten om hun avontuur te gaan beleven. Je gaat in kleine groepjes van 6 personen het water in, ook hierbij boek ver van te voren.
Van te voren moet je al een waiver hebben ingevuld dat je fit genoeg bent, niet bang om een snorkel op te hebben en dat je zelfstandig kunt zwemmen. Als je ergens nee op antwoord mag je niet meedoen aan dit feestje. Braaf vullen we overal ja in en in m'n achterhoofd zet ik m'n twijfels of ik niet in paniek raak zodra ik een snorkel op moet. Maar goed.. we zijn er en worden hartelijk ontvangen door onze snorkelinstructeur Ariél van Troll Expeditions Silfra, zoals hij zelf zegt, net zo mooi als de zeemeermin, van origine een Argentijn die in de winter duikexcursies geeft op de Malediven en in de zomer snorkelen tussen de platen van de aarde. We mogen hem afkorten naar Ari, in ons gezelschap hebben we een Amerikaans gezin, vader, moeder, zoon en dochter, voor de dochter van het stel is het ook de eerste keer.
Om je helemaal water klaar te maken nemen ze goed de tijd, je krijgt een waterdichte tas om al je spullen in te stoppen en je word meteen van top tot teen bekeken welk droogpak je krijgt. Als eerste onderlaag krijg je een thermisch ondergoed pak wat normaal baby's aankrijgen maar dan voor volwassenen, daarna komt je droogpak. In mijn geval kreeg ik een ander pak dan de rest, een sxl pak, wat voornamelijk zegt dat je klein en dik bent, laten we zeggen vooral m'n bambi-benen want de rest sluit niet aan. Eerst krijg je het pak voor de helft aan om te wennen, je moet van te voren gaan plassen anders mag je niet het pak in. In totaal zit je 2 uur in het pak en uittrekken is niet meer mogelijk tussendoor. De volgende stap is over je hoofd dan laten ze de rits nog open om nog meer te wennen, vervolgens ritsen ze je dicht en krijg je bandjes om je nek en polsen om het pak beter af te sluiten. Ari was erg enthousiast bij het aantrekken bij m'n nek en ik kreeg bijna geen lucht, na het aangeven werd m'n bandje wat losser gemaakt. Daarna krijg je de handschoenen aan, waar je werkelijk waar niks mee vast kunt houden, de muts over je hoofd ook zo lekker strak en je snorkelgear in je handen. Daarna krijg je een uitgebreide uitleg over de route en de do's en dont's.
Inmiddels staan we in de wel bekende snorkelfile, in eerste instantie waren we bang dat je niet genoeg ruimte zo hebben met snorkelen als je al die mensen ziet maar alles is perfect geregeld en het is alsof je echt maar met 6 mensen door de kloof aan het zwemmen bent. Vlak voordat we het water ingaan krijgen we de snorkel op, mijn wederhelft volledig gewend door de jarenlange ervaring bij de brandweer maar ik raak lichtelijk in paniek. Ari probeert me gerust te stellen en zegt I'm scared too, it's oke en maakt vervolgens een foto, waarvan m'n eigen moeder mij niet herkende door de schele blik en facelift door de oranje snorkel. We gaan het trappetje af als een soort waggelende eenden en moeten eerst een kunstje uitvoeren snorkel, draai en veiligheidshouding, did it! Waarin ik eerst nog in paniek was, verdween dat compleet toen ik m'n hoofd onderwater stak en het heldere blauwe water zag, prachtig en de temperatuur van het water vond ik best aangenaam. Vissen hoef je er niet te verwachten hoogstens alleen een verdwaalde gans rond je hoofd.
De hele route met snorkelen duurt ongeveer zo'n 50 minuten. Er was afgesproken dat je tot een bepaald punt nog kon bepalen of je terug wilde als je dat punt voorbij zou zijn dan moest je de hele route afmaken. Spoiler, onze zeemeermin van een instructeur hield de groep gewoon in de gaten en zei aan het einde 'Welcome to your final destination'. Op een gegeven moment komen de platen zo dicht bij elkaar dat je de Europese plaat en Noord-Amerikaanse plaat kunt aanraken, op dat moment word er per persoon ook een foto gemaakt. Bij onze excursie zaten de foto's erbij, dat is volgens mij niet altijd standaard het geval. Het eerste gedeelte van de route heb je de stroming mee, maakt het makkelijker met snorkelen alleen niet makkelijk om op dezelfde plek te blijven, zeker niet als je, weet je het nog een sxl droogpak aan hebt. Waar het pak bij m'n benen perfect zit aangesloten is de bovenkant van m'n lijf verandert in een soort enorme opblaasband, hoe heeft dat meisje ook alweer uit de film Charlie and the Chocolate Factory dat helemaal opblaast? Daar leek ik op, het laatste stuk was voor mij dan ook bijna niet te doen, alsof je met een zwemband tegen de stroming in moet zwemmen met een beetje hulp is het toch gelukt. Al waggelend lopen we terug naar het beginpunt om ons om te kleden in de achterkant van een bestelbus want het is gewoon polderglamour. Krijgen een warme chocolademelk en een IJslandse snoepreep om de honger een beetje te stillen. We bedanken de instructeur en gaan weer richting de auto, het is inmiddels redelijk gestopt met regenen want zo begon de dag, niet heel erg en ook de eerste keer tijdens onze reis.
We rijden door het nationale park richting de volgende bestemming van de dag, in dit zelfde gebied een stukje verderop in Haukadalur liggen actieve geisers. Het water spuwende fenomeen, moet je natuurlijk gezien hebben. Het begint weer behoorlijk te regenen dus wachten we even in auto totdat het een beetje ophoud, je merkt dat we in het wat drukkere gebied van IJsland komen, ondanks de regen zijn er genoeg mensen op de been. De foto van de spuwende geiser geeft eigenlijk totaal niet gevoel weer van als je er daadwerkelijk naast staat. Wij hoefden niet heel lang te wachten tot de eerste uitbarsting en hebben er een aantal mogen aanschouwen, de ene nog hoger dan de andere en af en toe wat warme druppels water in je gezicht. Op de terugweg komen we nog langs het snorkelgebied dat er nu helemaal verlaten bij ligt, we lopen er nu op ons gemakje rond samen met wat ganzen die blij zijn dat de snorkelgriezels weer zijn vertrokken, voor eventjes dan.
Dag 18 - Reykjavik, de hoofdstad
Vandaag staat een bezoekje aan de hoofdstad in de planning, normaal altijd een episch en groot centrum van het land. Episch centrum zal het er misschien wel zijn maar zodra wij de stad inrijden hebben we niet echt het gevoel dat dit de hoofdstad is, als je mij zou vragen in welk land ben je dan zou ik gerust kunnen zeggen in een buitenwijk van Polen. We lopen er een beetje rond, komen langs een indrukwekkende kerk dat moet ik dan wel weer toegeven. Eten doen we bij restaurant Mama, dat we hadden gevonden op de website van Happy Cow, overigens is vegetarisch/veganistisch eten in IJsland een ramp, je komt er voornamelijk vegaburgers tegen maar dat terzijde. In eerste instantie waren we het restaurant voorbij gelopen omdat het aan de buitenkant eruitziet als een soort souvenirwinkeltje via een zijdeur ga je naar boven en sta je ineens in een soort klein café. We aten er een curry gerecht die ons erg smaakte, tijdens het eten waren we nog op zoek naar een activiteit en via Tripadvisor kwamen we terecht bij een lava experience, we besluiten dat te doen.
In de Lava Show Experience bootsen ze een vulkaan uitbarsting na met oud vulkanisch zand dat ze weer verhitten tot lava. Deze soort mini-college duurt ongeveer iets meer dan een uur en word door verschillende mensen gegeven. Wij hadden een geoloog studente die vulkaan uitbarstingen als specialisatie had. Wij vonden het persoonlijk leuk en leerzaam om gezien te hebben, ze vertellen wat over de geschiedenis en alle fases van de vulkaan uitbarsting. Al moet je wel de interesse ervoor hebben anders vind je het misschien niet het geld waard. Inmiddels zijn we ook aangekomen in het gebied waar de vulkaan aan het uitbarsten was, maar inmiddels ook weer redelijk gedoofd dus ernaartoe hiken heeft niet heel veel zin meer of ons alternatief er boven vliegen met een helikopter wat ook kon, heeft ook weinig nut. Hierna struinen we nog een beetje door de straten van Reykjavik weer richting de auto.
Dag 19 - Lavatunnel, champignons en vliegtuigwrak
Onze laatste 2 volle dagen zijn aangebroken in dit bijzondere land, en volle dagen zullen het worden. Onderin IJsland de zuidelijke route liggen denk ik wel zo'n beetje alle toeristische trekpleisters dus als volwaardige Chinese reizigers proberen wij nog zoveel mogelijk mee te pakken. We beginnen met het ontbijt in het hotel waarna we uitchecken, voor geeks van de serie Vikings je kunt hier best veel opname locaties bezoeken.
Wij beginnen onze ochtend met één van deze locaties, van dit reisgezelschap is er eentje fan van de serie, en dat is niet degene die deze blog tikt. Next stop: Seltún, een geothermisch gebied. Je ziet daar letterlijk de warmte van het water dampen en bubbelen, daarnaast stinkt het er enorm, wederom een rotte eieren lucht. We lopen er een tijdje rond, je kunt er ook helemaal naar boven lopen daar heb je ook nog zo'n warmtebron, maar dat vonden wij uiteindelijk niet helemaal de moeite waard beneden zie je eigenlijk hetzelfde. Na een tijdje daar rondgelopen te hebben en wat hoofdpijn door de geur later gaan we naar onze volgende stop. Deze dag wilde we graag een lavatunnel bezoeken met gids, dit hadden we van te voren niet geboekt en was helaas vol. Inmiddels was het redelijk lunchtijd en zagen we een tomaten kwekerij in de buurt alleen bleek dit erg populair te zijn, ook bij touringcars, je eet namelijk letterlijk tussen de tomatenplanten en er vliegen bijen rond je oren. Er was geen plek, op naar een andere tent.
Na een beetje speuren op internet komen we Fludasveppir Farmers Bistro, je moet van champignons houden want dat is het enige wat je er kunt eten, en laten wij daar nu helemaal gek op zijn! Het is een stuk kleinschaliger dan de grote tomatenbroer restaurant, mocht je in de buurt zijn en houden van champignons dan is het echt een aanrader.
We baalden een beetje dat de lavatunnel vol zat, we spiekten nog even op de website en er waren 2 plekjes vrijgekomen, FEEEESST, snel geboekt en hop in de auto. Wij zijn onderweg naar de Raufarhólshellir lavatunnel, daar eenmaal aangekomen krijgen we de gebruikelijke veiligheidsinstructie en helm. We vertrekken met de gids de tunnel in, dit duurt ongeveer een uur. De gids die ons meenam door de lavatunnel had veel humor tijdens deze rondleiding, hoewel je vulkanen hebt in IJsland kun je er geen diamanten vinden daarvoor is het land nog niet oud genoeg vertelt hij, er ligt één diamant hier na een aanzoek maar door de zenuwen en zweterige vingers van de aanstaande bruidengom belandde deze op de bodem om nooit meer teruggevonden te worden. Nou ja.. de gids zei dat hij wel een stemmetje had gehoord die zei "My precious" haha.
We vervolgen onze weg naar één van onze laatste bestemmingen in IJsland de Farmhouse Lodge, de duurste verblijfplaats voor ons in het land, het ging eigenlijk tegen ons principe in qua voor één nacht maar dan moesten we een groot gedeelte van het landschap overslaan dus kijken we maar even door de vingers. Onderweg komen we langs een stadje waar een bekende schaker ligt begraven, m'n schoonvader benoemde het elke keer als we hem belde dus hebben we een flits bezoek gebracht aan deze plek in dit stadje heb je ook een museum van hem die hebben wij overgeslagen qua tijd.
Inmiddels zijn we aangekomen op plaats van bestemming, de veelte dure lodge waar we nog minder dan een dag zullen verblijven. Tijdens het inchecken worden we ontvangen door de eigenaresse van de vertrekken en geeft ons allerlei tips over de omgeving met daarbij standaard de woorden AMAAAAAAZING, LOOOVEELYYY, DELICIOOUUSSSSS en BREATHTAKINGGG ervoor. In m'n hoofd dacht ik dat bepalen we zelf wel, we bedanken haar en gaan naar het AMAAAAAZING restaurant The Soup Compagny waar we je raad het al DELICIOUUUSSS soep gaan eten. Het is er mega druk aangezien het een hele toeristische plek is en daarnaast kun je hier ook een Lava Show Experience beleven. Een eerlijk puntje over de soep, tja.. het is gewoon prima soep, meer niet. Op de heenreis kwamen we langs de bekende waterval Skógafoss, erg populair dus ga wat later op de avond dan is het er lekker rustig want je mag deze eigenlijk niet overslaan.
In de buurt van het plaatsje Vík is er in de jaren 70 een vliegtuig gecrasht, het Sólheimasandur vliegtuig wrak is nooit opgeruimd en kun je na een kleine wandeling vinden op het gitzwarte strand. We parkeren de auto op de nabij gelegen parkeerplaats en wandelen in de richting van het wrak over het zand, het is inmiddels 23:00 uur aangezien de zomer alweer langzaam op z'n retour gaat en we zuidelijker zitten is het s'avonds niet meer zo licht als in het begin. Een bijzondere gewaarwording is dat je aan de ene kant de zon nog ziet en aan de andere kant de maan. We komen aan bij het vliegtuig waar twee andere toeristen bezig zijn met een drone om video's te maken, we staan er een tijdje naar te kijken en lopen nog een stukje verder het strand op. Doordat het zwart zand is en donker heb je geen idee waar de zee begint of eindigt, het maanlicht word volledig opgeslokt door het zand. Op gehoor en gevoel lopen we iets dichter naar het water daarna gaan we weer terug richting onze lodge om na een korte nacht onze laatste volle dag te besteden in IJsland.
Dag 20 - Heel veel puffins, verdwaalde zeehond en IJsschotsen
Na ons delicious ontbijt vertrekken wij richting Vík í Mýrdal, ook wel puffin Valhalla, in de zomer zijn op deze kliffen in enorme aantallen de papegaaiduikers te vinden. Ook hier is het gezellig druk met mensen maar goed te doen. Aan de andere kant van deze kliffen ligt één van de zwartste standen van IJsland met de bekende grijze rotswanden waar elk Instamodel wel opgestaan met hebben voor de perfecte foto. Wij rijden met de auto naar de andere kant en daar blijkt het parkeren nog best een uitdaging te zijn, in heel IJsland hebben we nog nooit zoveel auto's bij elkaar zien staan en dit is denk ik zo'n beetje de enige plek waar je parkeerkosten moet betalen, jawel parkeerkosten. Als ik mij goed herinner moet je dit met een speciale app doen en let op: daarbij heb je een creditcard nodig om te betalen anders kun je heel de app niet gebruiken. Of ze er vaak controleren geen idee, wij hebben betaald.
Na de parkeer polonaise, lopen wij richting Reynisfjara Black Beach, het is er druk, laat je niet verleiden door de prachtige lege stranden die je op de socials voorbij ziet komen. Als je hier je perfecte foto op de rotsen wilt neem uw tijd of ga vroeg in de ochtend heb ik begrepen dan zou het nog wel te doen moeten zijn. Deze plek staat ook bekend om de sneakerwaves, golven die meters ver vanuit het niets ineens het strand opkomen en je meesleuren, vandaar dat je ook niet te dicht langs de kustlijn moet gaan lopen, dit is de enige plek in het hele land waarin er 'regelaars' staan om de toeristen te beschermen tegen hun eigen onnozelheid en gebrek aan gevaarherkenning.
Kijk maar eens hoe prachtig en rustig deze geweldige plek is, helemaal alleen op de wereld bent, de Columbus van de lage landen, influencer kun je van je bucketlist afvinken.
Grapjeee... je bent helemaal niet alleen op de wereld. Je staat er met nog 1000 andere wanderlust-influencers. Nee, even alle gekheid op een stokje het is mooi om gezien te hebben.
Meer dan de helft van de laatste volle dag zit er inmiddels alweer op, de tijd vliegt voorbij, er is nog één stop die we willen maken voordat we gaan inchecken bij onze laatste bestemming hier in het levensechte Bob Ross schilderij. Je begrijpt het waarschijnlijk zelf als we zijn in het meeste toeristische gedeelte van IJsland dus deze over populaire trekpleister mogen we zeker niet overslaan. Last stop: Diamond Beach, een zwart strand waar grote ijsblokken vanuit de gletsjers naar de zee worden gebracht en sommige belanden als enorme diamanten op het strand.
Midden in de zomer waan je jezelf in een heus winter wonderland, zo stonden we nog geen maand geleden boven op de Akropolis met 40 graden, de heenreis ernaartoe maakte ons meer de Akreupolis maar dat terzijde, staan we nu in winterjas en volle ijsbeergear te kijken naar ijsschotsen. Een groter contrast is er bijna niet, een magische plek vond ik het. De glinstering van de zon op het ijs lijken er inderdaad diamanten op het strand te liggen en als je goed kijk dan zie je af en toe in het water een verdwaalde zeehond zwemmen. Dit was hem dan onze allerlaatste toeristische plek in IJsland, we gaan richting Studio 22 om de laatste nacht door te brengen. Onderweg eten we nog wat en dan vroeg naar bed want morgenochtend staat de wekker vroeg om te vertrekken richting de ferry.
Dag 21 - Op naar de ferry... of toch niet
Vroeg uit de veertjes vandaag! Haren gekamd, kreukels uit het gezicht gestreken en met ontbijt voor onderweg onder de arm gaan we richting de ferry. We moeten nog zo'n anderhalf uur rijden richting de afvaartplaats, alles in de omgeving zat al vol helaas dus extra vroeg eruit dan maar. Nu kun je één ding zeggen als je navigatie aangeeft dat je er 30 minuten over gaat doen dan is dat ook echt zo, behalve als je zelf stops maakt tussendoor natuurlijk. Gisteren richting onze studio zagen we al dat de zee heel onrustig was en hadden we begrepen dat het stormde in Zweden en Denemarken. Voor de zekerheid dacht ik bij mezelf laat ik nog even controleren of er misschien geen vertraging is, we hadden geen bericht gehad maar m'n gevoel zei kijk het toch maar even na. En ja hoor... de ferry was een dag later vertrokken vanuit Denemarken door de storm waardoor het dus ook een dag later aan zou komen in IJsland. Niet vandaag, maar morgen vertrekken we pas, krijgen we vlak voor de originele vertrektijd door. Aangezien het nog lekker vroeg in de ochtend was, dat zelfs de haan dacht waarom zijn jullie al wakker, zijn we terug naar de studio gegaan om nog een paar uur te gaan slapen. Maar ja.. nu moeten we toch een nacht extra blijven in IJsland met 1500 andere personen die ook allemaal zouden vertrekken en alle hotels helemaal vol. Na een flinke zoektocht hebben we alsnog een plek kunnen vinden alleen moesten we wel nog verder terug dan waar we vandaan kwamen. Door al het gezoek en geregel heb je dan uiteindelijk niet veel aan je dag. We hebben in de buurt van het hotel nog wat gewandeld door de natuur en kwamen bij een restaurantje terecht, wat meer een soort woonhuis leek en de eigenaar niet iets te veel in het glaasje had gekeken. We aten er een pizza die ook uit de diepvries van de supermarkt had kunnen komen, het was eetbaar en we hadden honger.
Dag 22 - Ferrywell IJsland
Vandaag is het dan echt zover, we vertrekken nu helaas toch echt en dat is toch jammer na zo'n mooie reis. Door de vertraging van de ferry vertrekken we nu niet vroeg in de ochtend maar begin van de middag en dat is nu helemaal niet zo erg aangezien we nu meer dan twee uur moeten rijden naar het afvaarpunt. Rijdend langs de kustlijn genieten we nog even van het uitzicht en lijkt de zee rustiger dan de dag ervoor maar wel heftiger dan op de heenreis. Het inchecken verloopt weer soepel en we vertrekken richting onze vertrekken op de ferry, dit keer geen binnenhut of buitenhut maar een couchette, oftewel het hostel van de ferry. Je slaapt onder het autodek maar boven de motor. Zeg maar.. de vertrekken waar Jack in de Titanic slaapt, gedeelde kamers met klapdeuren zonder stopcontact en gedeelde douches, ideaal voor backpackers. Je hebt ook de optie om zo'n kamer helemaal voor jezelf te huren, wat wij hadden gedaan bij de receptie moesten we alleen nog bedlinnen halen want dat ligt er niet standaard op.
Na het eten hangen we nog wat rond in de bieb van de ferry totdat die sluit en gaan we richting onze couchette. Als je niet tegen herrie kunt met slapen neem dan echt oordoppen mee want je hoort de motor altijd. De zee is onrustig en helaas heeft mijn medereisgenoot hier last van en ligt misselijk in het bed, de reispillen helpen niet, ik daarin tegen heb nergens last van. Ik denk dat het gewoon een mannenzee was haha. Ze varen ook harder om de verloren tijd in te lopen.
Dag 23 - Vaardag en foto's uitzoeken
S'ochtends vroeg rol ik bijna het bed uit, de ferry begint ineens te draaien wat betekent dat we aan het aanmeren zijn in Tórshavn waar we kort aanleggen zodat sommige reizigers eraf kunnen en andere er weer op. Als über vroege vogel (not) loop ik even naar boven om een update te geven aan het thuisfront waar we nu uithangen de rest van de reis is er geen bereik tot aan Denemarken.
Vandaag zitten we nog heel de dag op de ferry en besluiten deze tijd te besteden om alvast alle gemaakte foto's uit te zoeken en op volgorde te zetten, je moet wat met je tijd. We lunchen, dineren, hangen wat rond in de bieb en gaan slapen. De zee is inmiddels weer rustig en zo ook de maag van mijn lieftallige reisgenoot.
Dag 24 - Tussenstop Bremen
Rond het middag eten rijden we van de ferry af om naar onze tussenstop de rijden in Bremen. De rit naar huis is best lang vandaar dat we voor deze optie hebben gekozen en de STAU STAU in Duitsland is ook niet te vertrouwen.
Dag 25 - Aan al het moois komt een einde
Na het ontbijt in Bremen checken we uit en gaan dan echt richting huis met veel STAU maar een rugzak aan mooie herinneringen en heel veel mooie foto's, die tekort doen aan alles wat we hebben gezien. Mooie plekken hadden we al gezien en daar kunnen we er nu nog meer aan toevoegen. Ferrywell IJsland, maar zeker tot ziens!
Deel 1 van deze reis nog niet gelezen? Lees het dan nu!
Benieuwd naar deel 2 van deze reis? Klik dan hier!