Ik neem je mee terug naar eind juli 2023, en mocht je denken waarom begint deze blog bij dag 7, lees eerst dan even de blog over de Faeröer eilanden. Vlak voordat wij vertrokken richting IJsland hoorde wij op het nieuws dat er een vulkaan op uitbarsten stond, hoe cool is dat. Op de eerste nacht op de ferry lazen we dat de vulkaan was uitgebarsten, aangezien we de hele trip al gepland hadden hielden we het goed in de gaten. In eerste instantie wilden we, als we aankwamen meteen die kant op gaan om ernaartoe te hiken, een hike van bijna een dag over oud lavagesteente, dat kan en mag als je de regels volgt alleen kunnen ze het gebied ook zomaar dichtgooien als het te gevaarlijk blijkt te zijn. Nu kwamen wij aan in het oosten van IJsland, een goede dag rijden van waar de uitbarsting was. Aangezien de dagen ervoor het heel wisselvallig was met of het gebied open zou zijn, hebben we ons aan de originele planning gehouden en zouden we wel zien of het nog bezig was tegen de tijd dat we aan die kant van het eiland aan zouden komen.
Nog een kleine opmerking over de gele teksten in de blog, dit zijn links naar waar wij de activiteiten hebben geboekt of andere handige links. Mocht je net als ons in het hoogseizoen naar IJsland gaan, boek dan op tijd van te voren je hotels, naast dat IJsland steeds populairder word zijn er ook een beperkt aantal plaatsen beschikbaar en gaan veel IJslanders in het land zelf op vakantie. Hoe dit zit met campings durf ik je niet te vertellen daar hebben wij op één keer na geen gebruik van gemaakt.
Dit waren de huishoudelijke mededelingen, zullen we verder gaan met de rondreis?
Dag 7 - Op naar het noorden!
Zoals al eerder benoemd komen wij aan in het oosten van IJsland, in Seyðisfjörður. Lang in dit plaatsje blijven we niet, we rijden richting het noordelijkste hotel van het land, Hótel Norðurljós, dit hotel ligt in Raufarhöfn een heel klein oud vissersdorpje dat vlak onder de noordpoolgrens ligt, we verblijven hier twee nachten wat meer dan genoeg is. In de winter schijn je daar veel kans te hebben op het noorderlicht, in de zomer is het extra lang licht maar zul je het noorderlicht niet treffen. Als je net van de ferry wegrijd dan is het 'druk' op de weg, voor IJslandse begrippen dan, in Nederland is de gemiddelde polderweg nog niet zo rustig. De eerste paar meters op de IJslandse gouden cirkel beginnen al lekker duister, er trekt een lekkere dichte mist op en je kunt de auto die amper 80 meter voor je rijd amper nog zien, zo snel de mist opkomt verdwijnt het ook weer.
We verbazen ons over het prachtige landschap, het is alsof je door allemaal Bob Ross schilderijen rijd, je gaat van groene heuvels naar kale stenen vlaktes om vervolgens weer een door enorme gras/mosvlaktes te rijden, een ervaring die wij nog nooit hadden gehad. Langs de wegen heb je niet heel veel opties voor restaurants, en ook niet alle benzinestations hebben een winkel, laat staan een toilet. In veel gevallen, in het noorden dan, staat er gewoon één onbemande pomp langs de weg. Op de route die wij rijden staat op de kaart aangegeven dat er een restaurant genaamd Fjallakaffi moest zitten, geen idee wat er op de kaart stond maar we gingen erheen, een andere optie hadden we ook niet. We aten daar de duurste kop soep van ons leven, €18,- voor één kop groentesoep met vleugje kerrie, ja je leest het goed, €18,- maar hij was wel lekker dus we vergeven het voor de prijs. Bij dit zelfde restaurant kwamen we het stel van de landroverclub weer tegen, ze waren zeer verbaasd dat wij helemaal naar dit restaurant waren komen, we moesten daarvoor een paar kilometer over een offroad weg, met onze niet voor gebouwde offroad Hyundai i10. Na de pitstop vertrekken we nu echt richting het noorden, er staan borden langs de weg waarop staat dat in de winter het deels afgesloten is, wij rijden uren zonder maar een auto tegen te komen. We komen aan op onze plaats van bestemming nadat we even een kleinstukje over de noordpoolgrens zijn gereden, checken-in en eten wat in het restaurant van het hotel, een aanrader in het restaurant de cheesecake gemaakt met Skyr, dé IJslandse yoghurt.
Dag 8 - Vuurtoren ahead
Na het ontbijt, verzorgd door de eigenaar die overigens de receptie, kok, kamermeisje en monteur is van het hotel, zeer multifunctioneel, gaan we het dorpje verkennen. Vroeger was dit een belangrijk vissersdorpje, nu lijkt het meer een filmset uit de Walking Dead, er waait nog net geen hooibaal over de weg als in een western en er is van alles klaargezet voor kinderen, maar die zijn nergens te bekennen. Boven op een heuvel staat een door Stone Hedge, in de brochure staat dan ook dat ze dat graag willen worden. Gisteren zagen we toen we over de noordpoolgrens reden in de verte een vuurtoren staan. Het broedseizoen voor vogels is inmiddels voorbij dus je mag weer hiken door het gebied.
Zo ver je kijkt is het uitgestrekt met mos en rotsen, als je eroverheen loopt, lijkt het alsof je op matrassen richting de vuurtoren loopt. We lopen er uren zonder ook maar iemand tegen te komen, die dag zijn we denk ik maar 4 mensen tegengekomen die ook richting de vuurtoren gingen. Af en toe voeren wat vogels schijnaanvallen op ons uit dan weten we dat een jong van hun in de buurt rondloopt op de grond, overal zien we nog de schalen van de eieren liggen. De stilte in dit gebied is bizar, je hoort alleen de golven, vogels en wat wind, we lopen trouwens wel in onze winterjas en met een muts op, tot zover het zomer gevoel. We zitten in een vogelspothutje en schrikken ineens van een paar schapen die achter ons staan, die overigens net zo hard van ons schrokken, aan de schele blik in hun ogen te zien, waarschijnlijk zaten wij in hun relaxplekje.
Dag 9 - Geothermisch relaxen
Onze dagen in het noordelijkste puntje van het land zitten erop, we gaan richting onze volgende bestemming Akureyri. Onderweg maken we af en toe een kleine pitstop als we een mooi plekje tegenkomen zoals een waterval. Zo komen we ook langs Ásbyrgi, een gletsjerkloof waar je lange en korte hikes kunt maken, wij doen een korte route, als we weer verder gaan met de auto staan er een paar lifters langs de weg, ik herken de twee dames van de ferry, we stoppen en vragen waar ze naartoe moeten, ze hadden hun auto ergens langs de gouden cirkel geparkeerd en hadden een lange hike gedaan in hetzelfde gebied, ze bleken Duits te zijn en zeiden dat de lange route zeker de moeite waard was om ooit nog een te gaan lopen, we zetten hun af bij een tankstation waar ze opzoek gingen naar een verdere rit aangezien wij de andere kant op moesten. Onderweg stoppen we bij een klif op een klein parkeerplaatje, en waar we op de Faeröer eilanden heel goed moesten zoeken naar de papegaaiduikers zaten ze hier gewoon met een hele kolonie lekker te chillen met z'n allen, deze vogels zijn trouwens niet het hele jaar te zien maar alleen in het broedseizoen en kort daarna, het zijn echt watervogels en leven dan ook vooral op zee. In de lucht en het water zijn de beestjes heel behendig en soepel maar als ze gaan landen op bijvoorbeeld een rotswand dan is het net alsof ze niet goed weten wat ze moeten doen en gaan ze vol in de ankers en fladderen er erg stuntelig op los alsof ze de rotswand niet aan zagen komen.
Zoals veel mensen wel weten staat het eiland bekend om de geothermische bronnen, Blue Lagoon is de bekendste vermoed ik, onderweg komen wij langs de Geosea, niet zo mooi als de Blue Lagoon als we de foto's moeten geloven, wel een stuk rustiger in dit thermische bad komen voornamelijk locals, je heb een heel mooi uitzicht met een beetje geluk kun je er een walvis spotten. Kleine notitie om te maken voor jezelf, je moet er verplicht naakt douchen in een open ruimte met allemaal vrouwen of mannen als je een man bent, als je dat niet doet dan word je raar aangekeken. Als je voor het eerst het bad in stapt is het water behoorlijk warm maar het went snel, nu zijn wij geen enorme fans van welnessen dus na een paar uur vertrekken we weer. Onderweg naar onze volgende slaapplek rijden we door Húsavík, en zien dat verschillende wijken versiert zijn in groen, oranje en roze/paarse kleuren met allemaal enorme snoepversieringen in tuinen, als of Willy Wonka langs is geweest. Op een spandoek zagen we Mᴂradagur staan, wat dus iets van snoepjesdagen blijkt te zijn, het hele weekend zijn er festiviteiten in de stad en word er snoep gegeten, een soort Halloween maar dan in de zomer, een horrorverhaal voor de lokale tandarts. We komen rond het avondeten aan in Akureyri, een plaats waar wij voor het eerst een stoplicht tegen komen, het is een middelgrote stad met alle voorzieningen die wij in Nederland gewend zijn. We eten wat, halen boodschappen en checken onszelf in bij de Lava Apartments.
Dag 10 - Muggenplaag
Vandaag gaan wij richting Dimmuborgir en een meer met groot natuurgebied eromheen, om hier te komen moeten we wel een kleinstukje terugrijden. Onderweg daarnaartoe komen we langs waterval Goðafoss, één van de grotere watervallen van IJsland, een toeristische trekpleister voor touringcars dus houd daar rekening mee, je kunt aan twee kanten ernaartoe lopen, wij kozen ervoor om de kant te kiezen waar zo min mogelijk touringcartoeristen heen liepen, al zeg ik het zelf dat was een goede keuze. Je kunt overigens ook dicht bij de waterval komen als je naar beneden loopt dan moet je wel langs alle toeristen een stenentrap af en over rotsen heen maar als je goed ter been bent, zou ik zeggen de moeite waard, je ervaart dan echt het geweld van het neerkomende water. We worstelen ons terug door de massa's mensen naar de auto om onze rit te vervolgen naar Dimmuborgir.
Als je het landschap van Dimmuborgir binnenrijd is het überhaupt al indrukwekkend overal doemen lavarotsen rondom je op, het lijkt wel een andere planeet. We parkeren de auto op het parkeerterrein en lopen naar het restaurant/bezoekerscentrum, het is inmiddels lunch tijd dus we kopen even wat te eten. Op de toonbank liggen vliegennetjes voor over je hoofd die je kunt kopen, ik kijk ernaar en doe vervolgens helemaal niks met deze informatie. Nadat we onze versnapering naar binnen hebben geschoven gaan we het gebied zelf verkennen als Indiana Jones, je hebt er verschillende routes we gaan voor de gele route, de middellange route. Vrolijk lopen we er de eerste paar meters rond totdat we langs een struiklopen en we overvallen worden door muggen, waarom, maar dan ook echt waarom willen die beesten altijd je neus in vliegen. Al schuddend met onze hoofden als paarden die worden lastiggevallen door zoemende beesten lopen we een stukje verder, je begrijpt niet bepaald relaxt.
Indiana Jones had waarschijnlijk alle hints wel opgepakt, hint 1 Dimmuborgir ligt in het gebied Mývatn, ik vertaal voor u MUGGENMEER, hint 2 er liggen vliegennetjes voor over je hoofd in het bezoekerscentrum. Lieve mensen, mocht je daar heen besluiten te gaan KOOP ZE! We besluiten een kleinere route te pakken in dit gebied, dat een beetje een nare smaak heeft gekregen door de muggen en je niet echt kunt genieten van het uitzicht. We gaan door naar onze laatste bestemming van vandaag het natuurgebied Mývatn zelf. Daar kan ik kort over zijn, we hebben er toch wel zeker 10 minuten rondgelopen aangezien we hier ook weer gek werden van de muggen en nee, we hadden niet de vliegennetjes gekocht, want we lazen de vertaling muggenmeer pas toen we thuis waren. We kijken in ieder geval heel erg uit naar morgen, namelijk walvissen spotten, dat hopen we in ieder geval.
Dag 11 - Walvis spotten en met klotsende oksels naar de westfjorden
Onze dag begint goed, om 10:00 hebben we ingepland om op een RIB-boot walvissen te gaan spotten. De locatie waar we moeten zijn ligt op een steenworp afstand van het appartement waar wij verbleven, we hebben alvast uitgecheckt aangezien we na dit avontuur vertrekken richting de westfjorden, een gebied dat de meeste toeristen overslaan en waardoor mijn lieftallige wederhelft het heel graag wil zien maar daar later meer over. Terug naar het walvis spotten, nou ja, garantie heb je nooit.
Wij boekte deze safari al lang van te voren, je hebt verschillende opties en na het lezen van verschillende reviews boekte wij onze RIB-boot via get your guide, het is bijna 2x duur als een standaard excursie, wij vonden het echt de moeite waard, nu zaten wij met 16 andere op een snelle wendbare boot anders stond je als een sardientje op een grote boot, om je een beeld te geven, zie de foto met het rood-witte sardienblik van een boot, dat wil je niet... Onze gids van de dag Jakub een Duitse skileraar die in de zomer deze excursies doet, de boot word bestuurt door zijn IJslandse collega. We krijgen warme pakken, reddingsvesten en brillen en de nodige instructies. De weer- en watergoden zijn ons goed gezind, het is mooi helder weer en het water is rustig. De excursie duurt ongeveer 2 uur maar kan ook iets uitlopen, onze excursie liep een beetje uit, maar dat was zeker geen straf.
De garantie dat je ook echt walvissen gaat zien kunnen ze je nooit geven, spoiler alert wij zagen ze wel. In het fjord waren 3 verschillende walvissen aanwezig en we hebben ze zo'n 7 keer gezien waarbij er eentje zelf onder onze boot langs zwom en draaide, door het mooie weer en rustige water kon je hem zien draaien en zelfs de textuur van de huid zien, hoe cool! De gids vertelt dat ze altijd foto's maken van de walvissen die ze zien en deze delen met andere bedrijven om zo te zien waar de walvissen allemaal zwemmen, de onderkant van de staart is altijd uniek als een soort vingerafdruk. Echt regels rondom het spotten zijn er niet maar ze hebben samen een soort regels gemaakt, binnen 20 meter gaat de motor van de boot uit om de beesten niet te storen maar ook zodat ze niet beschadigd kunnen worden. Als ze een diepe duik maken, wanneer je dus de staart uit het water ziet komen ben je de walvis zeker voor zo'n 10-12 minuten kwijt en waar ze opduiken weet je nooit.
Een beetje aan het einde van onze tour horen we Jakub, de gids vol enthousiasme gillen: OMG it's breaching! Nog net zag ik één van de walvissen door de lucht vliegen en neerkomen op het water, dit is vrij uitzondelijk om te zien. Ze doen dit namelijk alleen als ze te dicht bij elkaar in de buurt komen, eigenlijk zeggen ze gewoon ga uit m'n aura. We vertrekken weer richting de haven, hoewel het heerlijk weer was word je toch nog best wel een beetje koud. Tijdens het maken van een tunnel hebben ze een warmwaterbron geraakt waardoor er dus een waterval met warm water naar beneden komt in het fjord, om dat te ervaren vaart de boot er langzaam in en op de weg terug geven ze nog even flink gas met de boot.
Rond een 13:00 stappen wij de boot af, leveren we de spullen in en bedanken ze voor deze gave ervaring. We stappen de auto in, stoppen bij een tankstation om met water de auto even schoon te maken, het is inmiddels een kerkhof aan vliegen en het kenteken is nog amper te lezen. Je ziet heel veel mensen dit doen en ook volkomen logisch. Wij vertrekken zoals al eerder benoemd richting de westfjorden, waarbij we tijdelijk de gouden cirkel verlaten. Een rit van zo'n ongeveer 7/8 uur richting onze enige camping van deze reis in Tálknafjörður. In dit hele gebied heb je één hotel en je begrijpt het al deze zat uiteraard vol maar we hadden een alternatief gevonden op een camping een witte tippi. Wij vertrekken vol goede moed richting onze, wat wij toen dachten idyllische bestemming. De rit over de gouden cirkel gaat soepel, foto's doen te kort aan het landschap waar je door rijd. We slaan af en verlaten de goed geasfalteerde weg, we zien een bord langs de weg staan met wegwerkzaamheden 1 km, oh denken we 1 km over een onverharde weg moet te doen zijn. Spoiler, het bord betekende na 1 km houd de geasfalteerde weg op daarna is het alleen nog maar onverhard op een paar kleine stukjes na.
Harder dan 25 km per rijden gaat echt niet, ja met een 4x4 Landrover, niet met een 3-cilinder dinky toy, terug is geen optie, we zullen doorgaan. We komen langs haarspelbochten, dalen, zandwegen, smalle wegen waar één auto overheen kan. Tot, en hier komt het klotsende oksel verhaal, we een weg omhoog met een helling van 15%, één auto breed, een zandweg en naast ons een 100 meter diepe afgrond waar wij niet harder konden dan in versnelling 1 want bij versnelling 2 graaf je jezelf in. We slaan een kruisje dat er geen tegenligger komt, we zijn bijna boven, godzijdank geen tegenligger maar wel een dichte mist die ineens optrok, we zagen niet meer dan 10 meter voor ons en hadden er al een rit van bijna 6 uur opzitten. Via de camera van mijn telefoon konden we iets meer van de weg zien, en we moesten ook nog naar beneden, wetende dat we op 2/3 van onze reis zijn. We ploeteren nog even door maar dan komen we eindelijk na middernacht aan op de camping. In de instructie van de Airbnb stond dat wij de rechter tent hadden achter het welkomsbord, nu waren de tenten gesplitst, geen idee welke tent van ons was. We slaan een kruisje en hopen dat er niemand in de tent ligt, we maken de rits open en gelukkig er ligt niemand in de tent. Volledig uitgeput ploffen we voorover neer op de bedden.
Dag 12 - Tálknafjörður
Na onze uitputtende rit worden we pas laat in de ochtend wakker, de avond ervoor hebben we eigenlijk helemaal geen idee gehad waar we waren aangekomen. In de advertentie van de Airbnb stonden twee witte tippi's in een prachtige omgeving, we ritsen de tent open en we zien om ons geen voornamelijk campers en tenten, niet bepaald het idyllische plaatje. Daarnaast zakt de temperatuur in de nacht, ook in de zomer naar rond het vriespunt, gaat de zon niet onder, niet bepaald ideaal als je ligt in een witte tent. Om veel van de omgeving te verkennen moeten we dan weer al die zandwegen af, daar voelen wij ons allebei niet heel prettig bij. We komen de eigenaar tegen van de Airbnb en die geeft ons wat tips over het gebied en besluiten daar wat te wandelen, daarnaast maken we ook de keuze om een dag eerder te vertrekken en een nacht bij te boeken bij ons volgende hotel en de ferry te nemen in plaats van de zandwegen.
Ja, de westfjorden zijn prachtig. Mits je een 4x4 auto hebt, de wegen goed zijn aangelegd, daar zijn ze nu hard mee bezig, je de ferry neemt en je op tijd bent met het enige hotel te boeken in dit gebied. Dit hotel ligt namelijk op een goede locatie waar de wegen wel goed zijn en je hele mooie natuurgebieden hebt. Anders zou ik zeggen, sla het over tot er goede wegen liggen.
Dag 13 - Onverwachte reisdag
We besloten eerder te vertrekken en gelukkig kon dat ook, er was nog plek op de ferry de Baldur en ons volgende hotel had nog kamers beschikbaar. De route van de ferry was van Brjánslækur met een tussenstop op het kleine eilandje Flatey en als eindbestemming Stykkishólmur, ja de namen zijn echt niet om uit te spreken. Het boarden van de ferry loopt een beetje rommelig er is niet echt een duidelijke lijn waar je met de auto moet gaan staan en uit eindelijk werd er per auto gevraagd of de bijrijder alvast lopend de ferry op wil gaan. Degene die de auto de ferry oprijd krijgt strakke inparkeer instructies heb ik begrepen en alle spullen die je mee wilt nemen aan boord moet je ook meteen uit de auto halen, de auto's staan namelijk een paar centimeter van elkaar dus iets pakken is geen optie. De vaartocht van ongeveer 2 uur verloopt rustig, we zien af en toe was zeehonden en papegaaiduikers in het water. Inmiddels zijn we van de ferry af en vervolgen onze reis richting Hòtel Bifröst, onze slaapplek voor de komende dagen.
Dag 14 - Even een break
We kunnen wel stellen dat de afgelopen dagen heel intensief waren met overweldigende indrukken en voornamelijk hele lange reistijden, we besluiten even een rustdag in te plannen. We wandelen wat in de buurt van het hotel en gaan eten bij restaurant The Settlement Centre. Alleen het restaurant al is uniek, het is namelijk gewoon om een rotswand heen gebouwd. We hebben lekker gegeten, je kunt het museum ook bezoeken dat hebben wij zelf niet gedaan. Deze rustdag deed ons goed, wetende dat we nog een hele volle planning voor de boeg hebben.
Dag 15 - Nationaal park met scrabble-waardige naam
We hebben wat tijd over in de planning. Dus op naar Nationaal park Snæfellsjökull, echt waar als namen mogen bij scrabble zou ik ze gebruiken, maar dat terzijde. In de gebied kun je oude kraters zien, en hoogstwaarschijnlijk als je geluk hebt poolvossen. Een stukje rijden maar dat vinden we niet erg, we komen langs een krater en besluiten de ziljoen treden omhoog te lopen, eenmaal boven en een zuurstoffles later valt het een beetje tegen, de krater is inmiddels al een beetje dichtgegroeid in de loop der jaren. We gaan door, in de hoop dat we poolvossen zouden vinden. En we hadden geluk! Een moeder met 3 jongen waren aan het spelen in de verte, de foto is wazig maar ze zijn het toch echt. Lang van de spelende jongen hebben we niet kunnen genieten aangezien er een aantal mensen heel erg luid waren omdat ze ook de poolvossen zagen spelen, en weg waren ze.. zucht.
We hiken nog een beetje in dit gebied, richting de meest westelijke vuurtoren van IJsland, ja wij gaan voor een kwartet, die we niet gehaald hebben overigens. We lopen langs de kustlijn en spotten af en toe een staart van een walvis. Het grappige is als je dus weet waar je op moet letten dan zie je ze steeds vaker. We maken er niet een al te lange dag van want morgen vroeg op!
Dag 16 - Glibberen over ijs
Vroeg uit de veren vandaag, we moeten namelijk om 08:00 op een opstappunt zijn voor ons ijskoude avontuur. Je kent de beelden vast wel ijzig blauwe ijswanden waar mensen tussen lopen, gletsjers genaamd. In de zomer is dat te gevaarlijk vanwege instortingsgevaar maar... er is één plek in heel het land waar je dit in de zomer wel kunt doen, doordat het kunstmatig gekoeld word. Een verdienmodel waar je u tegen zegt dus neem m'n geld. Dit monsterproject genaamd: Into the glacier. Op de opstapplaats word je opgewacht door een touringcar die je naar het basecamp brengt van dit avontuur. In het basecamp word er gecontroleerd of je jas en schoenen waterdicht zijn en/of je warm genoeg bent aangekleed anders krijg je van hun andere spullen. Na deze check word je in groepen ingedeeld en mag je de monstertruck in, toen ik ernaast stond voelde ik mij echt een dwerg.
Tijdens de rit richting de gletsjer krijg je van allerlei informatie, over het voertuig waar je inzit, de gletsjers zelf en het project en dat er ook een kapel in is gebouwd voor ceremonies dus ja, in theorie zou je kunnen trouwen in een gletsjer. Als je uit de monstertruck stapt sta je zo in een pak sneeuw, midden in de zomer, niet bepaald een beeld dat je hebt bij de zomer. In de gletsjer krijgen we kettingen om onze schoenen en word er geadviseerd om over de matten te blijven lopen voor de grip. Ik, als ervaren uitglijder neem dit dan ook ter harten, ik zag mezelf alweer helemaal gaan buikschuiven. Echt koud is het er niet, het is er namelijk altijd 0 graden en het smeltende water kun je drinken, alleen overleven doe je niet lang aangezien er geen mineralen inzitten, dat wist ik dan weer niet. Geen idee of je het op de foto goed kunt zien maar de zwarte lijnen in het ijs, is as van oude vulkaan uitbarstingen dat komt neer op het ijs en daarna vormt er een nieuwe laag waardoor je dus die lijnen krijgt. Na de rondleiding door de gletsjer gaan we terug naar het basecamp en worden met de touringcar teruggebracht naar de parkeerplaats.
Inmiddels zijn we over de helft van deze prachtige reis en vertrekken wij richting de hoofdstad Reykjavik om de zuidelijke en meest toeristische route te gaan rijden van IJsland. Mocht je het tot het einde van deze blog hebben gehaald, applausje voor jezelf!
In de volgende blog neem ik je mee over de zuidelijke route, beginnend met het snorkelen tussen tektonische platen.